ONZE KUNSTENAARS

Anastasiia Stefaniuk is een Oekraïense wandtapijtartiest die momenteel in Antwerpen woont. Met een achtergrond in textieldesign verkent haar praktijk de kruising van natuurlijke elementen en menselijke ervaringen. In haar werk omarmt ze de abstracte natuur van het weven en creëren van stukken die zowel intuïtief als meditatief zijn.
Haar wandtapijt LAVA tekent een krachtige parallel tussen de transformatie van LAVA in een nieuw landschap en het helende proces na trauma. Geïnspireerd door haar persoonlijke ervaringen als een oorlogsvluchtelinge, weerspiegelt het werk de emotionele en fysieke littekens die achtergelaten zijn door conflict. De gaten in het stof staan symbool voor wonen, terwijl de daarrond omringde weefsels weerstand en regeneratie verwoorden. Via LAVA nodigt Anastasiia ons uit om na te denken over de tol van de oorlog en de mogelijkheid voor groei en genezing erna.

“ach die eine ferne geliebte” (2021-2023) vertoont een interieur van een huis. Hoe iemand zijn leven schikt en inricht spreekt boekdelen. Verwonderd door wat binnen een huis gebeurt, wat er achter die façade zich begeeft. Bram De Laet evoceert een personage via zijn werk die uitsluitend geënsceneerd is. Met gebruikmaking van fotografische technieken als herfotografie, fotogrammen, manipulatie van (flits)licht of een scène bouwen vanuit een schets. Het werk construeert een fictieve omgeving, een niet tijdgebonden ruimte. De opzichzelfstaande beelden vormen samen een geheel die speelt met vervreemding, obsessie, gender, ambiguïteit en een gebrek aan verbinding.

Boris Deben (geb. 2002, Brussel) is een multidisciplinair beeldend kunstenaar gevestigd in Amsterdam, werkzaam in sculptuur, installatie, tekenkunst en digitale media. Zijn praktijk onderzoekt de wisselwerking tussen menselijke identiteit en technologie door beweging, spraak en zintuiglijke elementen te integreren in gevonden objecten en materialen. Fictieve narratieven vormen een cruciale rode draad in zijn werk en behandelen de relatie tussen het menselijk lichaam, technologische vooruitgang en hedendaagse sociaaleconomische contexten. Geworteld in queer theorie daagt zijn praktijk conventionele structuren uit en stimuleert de nieuwe sociale logica’s. Door menselijke eigenschappen te abstraheren en alledaagse objecten te herinterpreteren, creëert hij immersieve assemblages die een dynamische interactie met de toeschouwer uitlokken. Hij behaalde een BFA aan KASK Gent en voltooit momenteel zijn MFA aan het Sandberg Instituut in Amsterdam.

Dilara Kabak is een schrijver die het schrijven wil loskoppelen van het individualistische. Ze wil het schrijven zo interactief en tastbaar mogelijk maken. Ze doet dit in de vorm van spoken word, een interactief gedichtenmuseum, en nu een gedachtenkamer voor Ithaka. Haar gedachtenkamer “Speak your mind” is een intieme voorstelling van diepe gedachten, duistere emoties, maar ook woordspelingen en transformaties. Met haar gedachtenkamer wil Dilara mensen aanzetten om het hart op de tong te dragen.

Fiona Guillemant studeerde observation drawing, space design en communicatie aan een instituut voor politieke wetenschappen.
Ze combineert tekenen met  verschillende velden van sociale en biologische wetenschappen waardoor ze poëtische verhalen rond drie thema’s kan vertellen: de broosheid van natuur, onze relatie tot geschiedenis en onze relatie tot ruimte.
Ze beschrijft zichzelf als een graphic decomposer, aangezien haar werk altijd bij pre-bestaande elementen start om daarna gedeconstrueerd en visueel geherstructureerd te worden.
Via tekenen en verbindingen, wil ze fragmenten van kennis en narratieven afbreken om daarna de individuele verhalen te linken aan geschiedenis, het enkelvoud naar het universele, het verleden naar het heden en vice versa.
Data, archief en genealogie zijn daarom van groot belang in haar werk.
Haar visuele universum bevat contrasten tussen texturen in grijstinten en gekleurde gebieden en lijnen, contrasten tussen realistisch tekenen en abstracte vormen en een combinatie van organische vormen en geometrische structuren.
Grafiet, zwart krijt, zwarte inkt en een gekleurde potlood zijn haar favoriete media.

Ik zie schoonheid in het rauwe en ongepolijst. Mijn kunst verkent menselijke emotie, identiteit en kwetsbaarheid het gebruik van symbolisme en detail ontmaskeren verborgen lagen van zowel persoonlijke als universele ervaringen. Geïnspireerd door artiesten zoals Egon Schiele en Gustav Klimt, vervaagt mijn werk de grens tussen realiteit en herinnering. In mijn kunst vind ik het leuk om te experimenteren met onconventionele materialen die elementen samenbrengen die niet samen lijken te passen maar toch samenhoren, zoals twee kanten van dezelfde munt. Het is voor eigen interpretatie vatbaar. Het nodigt kijkers uit om verder dan het oppervlak kijken en op hun eigen manier te verbinden. Ik streef niet naar perfectie, maar naar authenticiteit. Zo laat je emoties toe om de leiding te nemen. Via mijn kunst, bied ik een ruimte aan waar breekbaarheid en sterkte samen bestaan terwijl er nog ruimte wordt gelaten voor het publiek om hun eigen betekenis eraan te geven.

Dagen dagen

Tegen de zijgevel van een huis hangt een aanplakbord. Tegen het bord hangt een vuistdikke laag van affiches en uitgeharde lijm. De randen krullen op. (Circusvoorstellingen. Fuiven. Koppen van politici. Ze leken zo memorabel, nu zijn ze niets meer dan papier-maché.)Voor Dagen dagen slaan beeldend kunstenaar Ines Thora en woordkunstenaar Johanna Loman de handen in elkaar. Neem plaats tussen waaierend textiel en papier, terwijl de audio je onderdompelt in het jachtige leven van een jonge vrouw.

Léa Mainguy is een Brusselse artiest. Ze studeerde af met een masteropleiding aan de MediaKunst studio bij KASK. Haar oefenkunst bevindt zich tussen de velden van het audiovisuele, ruimte en narratieve constructie. Haar onderzoek verkent en herdefinieert inter-ruimtes terwijl ze verhalen een nieuwe vorm geeft.  Alles begint met een herinnering, een ervaring. Haar gebaren zijn ook geworteld in spirituele praktijken. Ze navigeert de complexiteit van cultureel en territoriaal behoren als persoon van gemengd ras. Haar familiegeschiedenis drijft haar.

Mainguy’s werk werd internationaal tentoongesteld, inclusief Argos centrum voor audiovisuele kunsten Brussel, HSE ART GALLERY Moscow, Minus One, Vooruit Viernulvier, MAP Gent, Sammlung Philara Düsseldorf, FaVu Gallery Brno en Galerie Reunion in Praag.

Luca Tomaselli (hij/hun) is een kunstenaar, visueel artiest en maker wiens werk de grenzen tussen beweging, textiel en identiteit vervaagt. Via handgemaakte haakinstallaties bouwt hun onderdompelende, tastbare landschappen die door stilstand en beweging, uitnodigende aanraking, verkenning en reflectie verschuiven.Interwoven Connections transformeert hergebruikte familielakens in verhalen of garen – een taal van herinnering, fluïditeit en transformatie. Via dit proces vervlecht hen verleden en toekomst, persoonlijke geschiedenis en collectieve ervaring en verkennen ze de steeds verschuivende natuur van queer identiteit. Hun werk is een dialoog van verbinding – tussen texturen, lichamen, aanwezigheden, afwezigheden en de ruimtes die we uithouwen om authentiek te bestaan.

Marina Tziara, een vrouwelijke artiest en activist, geboren in Athene is oorspronkelijk een schilder maar werkt ook met beelden en installatie. Haar kunst transformeert gebroken realiteiten in toevluchtsoorden van herinnering en emotie, mengend surrealisme, wilde portretten, het occulte en symbolisme. Haar werk verkent, geïnspireerd door literatuur, poëzie en de weerstand van vrouwen, universele thema’s van overleving, hoop en emancipatie.

Marina schrijft ook surrealistische verhalen die geworteld zijn in haar jeugd. Dit vormt de basis van haar eerste boek, waarin visuele en narratieve werelden samenkomen. In de praktijk verbindt ze kunst en activisme, knutselt ze rauwe, reflectieve en tijdloze narratieven die weerstand, transformatie en de buitengewone sterkte van vrouwen viert. Momenteel woont ze in Frankrijk, maar ze stelt wereldwijd tentoon en is een feministische activist.

The urge to create when there is no room for it… but what if your room was limited to 10m2 during 120 days?

“Escape Room” is een fotoserie die ontstond in de isolatiekamers van het UZ Gent. Nathalie Stroobant, fotografe, verbleef daar lange tijd voor de behandeling tegen acute leukemie in een kamertje dat kleiner was dan het kot van haar dochter. Ze ging op zoek naar licht (letterlijk en figuurlijk). De stillevens die ze maakte, terwijl haar eigen leven op stil stond, zijn een manier om uitdrukking te geven aan gevoelens van stilte, eenzaamheid, helderheid, opgelegde onthaasting, puurheid, ontsnappingsdrang en hoop die ze heeft ervaren. Het is de meest persoonlijke reeks die ze tot nog toe maakte.

Ik voel me een (de)constructie is een performance over afgebroken herinneringen en een noodzaak om lege werelden terug op te vullen. Een gevoel van teleurstelling en frustratie wanneer je vast zit in eigen patronen. Een zoektocht van constante transformatie om te breken met die patronen en terug tot een bepaalde vrijheid te komen. Fricties die ontstaan wanneer je afscheid wilt nemen van iets waar je niet los van kunt komen. Een weerspiegeling van een verlangen om nieuwe wegen in te slaan, waar ‘spelen’ een centrale rol in heeft.

Linora Dinga is een uitvoerend kunstenaar uit Portugal en woont sinds 2019 in België. Haar Russische Congolese en Georgische afkomst dragen bij aan de manier waarop zij de wereld ziet en heeft haar artistieke expressie beïnvloed. Ze heeft samengewerkt als performer en medebedenker in verschillende projecten. Sinds vorig jaar heeft ze haar eerste solocreatie ontwikkeld. Voor Linora is het lichaam een krachtig tuig van expressie, culturele verhalen weven, grenzen overschrijden en het transformeren in  poëtische en politieke statements terwijl het relaties met zichzelf, anderen en de wereld verkent.

EXPLORE YOUR URGES ON ITHAKA